[ Pobierz całość w formacie PDF ]
" podejmowanie starań oraz gotowość na ponoszenie wszelkich, nie tylko materialnych
kosztów wynikających z faktu posiadania w szeregach swojej rodziny niepełnosprawnego
członka. Takie postawy pozwalają na kategoryczne przeciwstawianie się decyzjom osób,
które świadomie lub nie, próbują pogrążyć dziecko i jego najbliższe otoczenie w przekonaniu
o nieusuwalności skutków anomalii rozwoju,
" "szczęście" do spotykania w życiu dobrych, życzliwie nastawionych, kompetentnych
specjalistów, którzy - traktując rodziców jako równorzędnych partnerów - potrafią w sposób
pożądany z dzieckiem praco-^c, prawdziwie oceniać jego osiągnięcia i efekty starań
własnych, aktywność własną dziecka wyrażającą się w pragnieniu poznania i w
rzeczywistych dziaÅ‚aniach podejmowanych, aby to pragnienie zrealizować, °twartość dziecka
na kontakty ze zdrowymi rówieśnikami.
Zakończenie
Reasumując zawarte w tekście sugestie tyczące bezpośrednio zarówno oce- B| ny stanu
obecnego wczesnej rewalidacji dzieci z równoczesnym uszkodzeniem || słuchu i wroku w
Polsce (faktycznie nie realizowanej), jak też postulatów H koncentrujących się na zmianie
istniejącego stanu rzeczy, niewątpliwie należy m\ wskazać na konieczność prowadzenia
starań dążących do organizacji systemu U| wsparcia, tak dzieci, jak i ich rodziców od
momentu zdiagnozowania anomalii q rozwojowych. Zdaję sobie sprawę z tego, iż omówiona
koncepcja potrzebuje f konsultacji w gronie zainteresowanych, merytorycznych dyskusji,
odpowied- f nich nakładów sił i środków, przede wszystkim finansowych oraz i tego, że f
może byćona jedną z wielu, które rodzą się aktualnie na płaszczyznie surdoty- f
flopedagogiki. Praktyczna realizacja idei wczesnej rewalidacji osoby głucho- J niewidomej
będzie potrzebowała rozwiązania licznych problemów w sferze U proceduralnej i w sferze
przebudowy świadomości społecznej w zakresie per- '^B cepcji człowieka obarczonego
złożonymi defektami sensorycznymi. Warto się jednak tego podjąć, bowiem od naszych
rzeczywistych działań uzależnione jest życie jednostki głuchoniewidomej na continuum
oznaczajÄ…cym w zasadzie
jedno: izolacjÄ™, bÄ…dz integracjÄ™.
Bibliografia: !! CsanyiY.i SÅ‚uchowo-werbalne
wychowanie dzieci z uszkodzonym narządem słuchu. Warszawa
1994. Gotze A., Geyrmek - beszed - audicimetria hallaafejlesyesre alkalmas suketelnel, [w:]
Gyogy-
pedagogiai Tanarkepw Foiskola evkoiiyve VII, Budapest 1973.
Gresnigt H., Znaczenie wczesnej interwencji dla rozwoju małego, słabowidzącego dziecka,
[w:]
Problemu wczesnej rehabilitacji niewidomych i słabowidzących dzieci, G. Walczak (red.).
Warszawa 1995.
Griffiths C., Ebbin J., Effectveness of Early Detection and Auditory Stimulation of the Speech
and Lansuage ofHearing Impaired Chiidren, Pasadena 1978.
Hulek A., Kształcenie specjalne w systemie integracyjnym, [w:] Encyklopedia pedagogiczna,
W. Pomykało (red.). Warszawa 1993.
Kielin J. (red.), Rozwój daje radość, Gdańsk 1999.
Majewski T., Edukacja i rehabilitacja osób ghichoniewidomych. Warszawa 1995.
Twatdowski A., Pedagogika osób ze sprzężonymi upośledzeniami, [w:] Pedagogika
specjalna'
W. Dykcik (red.), Poznań 1997.
Wanda A. Jablońska, Iwona Olszewska, Dorota Zakrzewska
Zespół Placówek Przedszkolnych nr l w Olsztynie
Wspomaganie rozwoju dzieci autystycznych
(z doświadczeń przedszkola integracyjnego)
Uwagi wstępne
Dzieci i osób dorosłych z autyzmem i podobnymi zaburzeniami rozwoju jest w Polsce około
20 000 (dane szacunkowe).
Obecnie dzieci z cechami autystycznymi trafiają do różnych placówek, nierzadko specjalnych
i traktowane są jak osoby upośledzone umysłowo. Sposób ich zachowania jest dla wielu osób
niezrozumiały i często nieakceptowany społecznie.
Najogólniej ujmując, specyfika zaburzeń autystycznych dotyczy:
" jakościowego uszkodzenia związków społecznych,
" jakościowego zaburzenia komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz wyobrazni,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]